Soms kom je bij gezinnen waarbij je denkt: mag ik hier weg? Zoals die keer dat ik naar een gezin moest waarvan ik volgens de planning had aangegeven bij het eerste kindje, dat ik er bij een volgende ook graag heen wilde. Toen vader de deur open deed wist ik: dit heb ik nooit gezegd! Bleek dat het gezin om mij gevraagd had (de juiste bewoording was meer ‘geëist had’) omdat ik, zoals moeder het zelf aangaf, niet bang voor haar man was…Hij was namelijk lang, had een hoop tattoo’s én een hele grote mond!  Nou, ik mag dan wel...