Als ik van kantoor een bevalling of nieuw gezin doorkrijg, krijg ik ook altijd wat achtergrondinformatie. Hoe de bevalling was, hoeveelste kind, huisdieren… Maar soms ook minder relevante informatie zoals: vader is allergisch voor kippen!
Nu heb ik altijd een hoop spullen bij me, een unster, handschoenen, schorten, tepelhoedje, kolf, maar een kip staat niet op het basis kraamverzorgende-uitrustings-lijstje. Alhoewel een kraamheer een keer kantoor belde met de vraag of ik mijn waterkoker mee kon nemen, wat die van hun was stuk (wat gebroken nachten al niet kunnen doen ;-), volgende morgen pannetje water opgezet, opgelost!)
Zo kreeg ik ook eens door dat vader dominee was. Op zich niet echt relevant maar ik schoot gelijk in de stress want ondanks mijn genoten Christelijk onderwijs, ben ik overtuigd atheïst. Niet dat dat in mijn werk een rol speelt, ik respecteer iedereen en wat ik er van vind doet er niet toe, maar wil nog wel eens (vaak niet echt bewust, en niet altijd binnensmonds) vloeken. Ik stelde mij dan ook een strenge man met ringbaardje en ziekenfondsbrilletje voor en dat was natuurlijk helemaal niet zo.
De dagen verliepen goed, tot het moment dat ik mijn hand verbrandde tijdens het uitkoken van de flesjes.
Ik stond alleen in de keuken, kreeg kokend water over mijn hand en riep:”au”. Ik schrok zelf van mijn reactie en begon te lachen. Vader kwam de keuken ik en vroeg wat er zó leuk was. Ik vertelde dat ik mijn hand had verbrand en hij vroeg waarom ik daarom moest lachen. Ik vertelde hem eerlijk dat ik de hele week al bang was om te vloeken in hun bijzijn en dat ik, nu ik écht pijn had, alleen maar “au” zei. Volgens hem kwam dat door hun goede invloed op mij!
Ik ben benieuwd hoe vaak hij in een preek het verhaal van de verloren kraamverzorgster heeft verteld!
Leave a Reply