Vroeger, op de huishoudschool hadden wij twee keer in de week naailes. Het begon met zo’n lapje met allemaal verschillende steken (nooit wat aan gehad overigens) en het eindigde met een zelf genaaide jurk…Ik vond het vreselijk werk, had er geen geduld voor, had altijd ruzie met die naaimachines (heb ik nog steeds met alles waar een snoer aan zit) en die jurk…echt, ze zouden hem bij kledingbank nog niet willen hebben!
We slaan even een paar jaar over, veertig om precies te zijn en ik bedacht me ineens dat ik toch een naaimachine wilde hebben. Makkelijk om broeken korter te maken (wat ik trouwens nog steeds niet gedaan heb). Ik zocht de meest simpele en daar stond hij! En nu…
De naailessen waren inmiddels al zolang geleden dat ik me daar niet veel meer van kon herinneren dus ging ik bedenken wat ik zou kunnen gaan doen met dat ding.
Tot ik op YouTube zelfgemaakte mondkapjes en piemelhoedjes tegenkwam. Ik bestelde leuke stofjes en ik begon het wonder boven wonder leuk te vinden! Ja, en het feit dat juffrouw Windhorst, mijn toenmalige naaijuf, niet over mijn schouders stond mee te kijken!
Maar hoeveel piemelhoedjes heb je nodig als je maar twee zorgen per maand doet?
Ik besloot ze te gaan verkopen, en niet voor mijzelf, want dat heb ik niet nodig, maar voor een goed doel.
Sinds we een bijscholing van Hiske Kuilman hadden gehad, over baby verlies, liet dat me niet meer los. Dus besloot ik Stichting Still en Stichting Boven De Wolken (België) te steunen, die belangeloos door het hele land fotografen sturen om ernstig zieke of inmiddels overleden kindjes te fotograferen. En later Stichting Komma, die ouders die zelf ernstig ziek zijn en komen te overlijden, de mogelijk biedt om videobeelden en andere dingen na te laten voor hun kinderen.
Een tijdje terug zat ik te bedenken dat ik het eigenlijk best zonde vond dat mijn trouwjurk nog op zolder hing en dat ik die nooit meer zou kunnen dragen (als ik er überhaupt nog in zou passen).
Verkopen was geen optie, ik was die dag zó gelukkig en voelde mij zo mooi, dat wilde ik iemand anders, die zich misschien geen trouwjurk kon veroorloven óók gunnen.
Tot ik Stichting Floor-de-Lis tegenkwam!
Ik begon te lezen en kreeg tranen in mijn ogen…Dit wilde ik, hier zou mijn jurk heen moeten!
Deze non profit organisatie maakt van gedoneerde trouwjurken kledingsetjes en mandjes voor baby’s die stil geboren zijn. Ik vind het zo’n mooi idee dat al deze baby’s hun laatste reis tegemoet gaan in prachtige, witte, hand- en op maat gemaakte kleertjes. Gemaakt van jurken waarin iemand gelukkig is geweest en nu iets kan betekenen voor ouders die diep en diep ongelukkig zijn…
Vandaar dat ik dit keer de deze stichting steun, met heel mijn hart!
Home
https://www.floor-de-lis.nl
Home
Welkom bij vzw Boven de Wolken
Home
Laat een reactie achter