Afgelopen week mocht ik naar Zandvoort. Niet naar het strand, maar naar een nieuw gezin. De routeplanner gaf de snelste weg door Haarlem aan maar ik koos voor de iets langere route door het bos. Heerlijk de herfstlucht, het bos en de weg er doorheen. Terwijl ik daar reed werd op de radio ‘The second Waltz’ van André Rieu gedraaid, wat best grappig rijden was, walsend over die slingerweg . Ik reed langs de duinen waar de herten mij stonden aan te kijken in plaats van andersom. Echt heerlijk, je kunt me niet gelukkiger maken dan bos, duinen en herten in de herfst!
Ik reed Zandvoort binnen en kwam bijna gelijktijdig met het gezin aan. Het was het eerste kindje, een meisje van nét 2500 gram.
De ouders waren, zoals bijna alle nieuwe ouders, zielsgelukkig met hun kindje.
Dat merkte je aan alles, maar helemaal toen ze hun dochter na een hectische week met afvallen, geel zien en een daaropvolgende ziekenhuisopname, voor het eerst in bad mochten doen. Ik vertelde hoe ze haar veilig vast kon houden (want baby’s in bad doen, dat doe ik in principe nooit zelf, de meeste ouders vinden dat zelf veel te leuk, dus laat ik hen dat zelf doen) en de baby vond het heerlijk. Vader stond te filmen en foto’s te maken met zo’n grote glimlach op zijn gezicht dat ik dáár eigenlijk een foto van zou moeten maken!
De laatste dag brak aan en we zaten tijdens een kopje thee en koffie (nee, geen senseo) te mijmeren over hoe groot wonder een baby eigenlijk is en ze vertelde dat ze al een tijdje bezig waren om een kindje te krijgen.
Ze waren al onder controle in het ziekenhuis en er waren al veel onderzoeken geweest. In maart stond het volgende onderzoek gepland en hierbij zou er contrastvloeistof in de baarmoeder en eileiders gespoten worden om te kijken of daar het probleem lag. Hierbij was het van belang dat ze niet al toevallig zwanger was, want dat zou het vruchtje niet overleven, maar gezien het feit dat ze al drie jaar bezig waren leek dat onwaarschijnlijk.
Maart brak aan en net voor het onderzoek werden alle afspraken door de corona afgeblazen. Heel teleurstellend allemaal, tot… ze er ineens achter kwam dat ze zwanger was!
Ik merkte op dat ze hun dochter dus eigenlijk te danken hadden aan Corona, want als het onderzoek niet was afgeblazen en zij er tijdens de behandeling niet stellig van overtuigd waren geweest dat ze niet zwanger kon zijn, dan… Ik maakte mijn zin niet af, maar we dachten hetzelfde.
Laat een reactie achter