Moopie

Laatst las ik ergens dat ouders het fijn vinden als de kraamverzorgende hun baby bij de naam aanspreekt. Ik moet eerlijk toegeven dat ik dat niet zo vaak doe. Dat komt eigenlijk vanuit de begin tijd van mijn werk in de kraamzorg. Ik kraamde veel bij buitenlandse gezinnen waarvan de kinderen vaak de moeilijkste namen hadden en om nu steeds het briefje met namen uit mijn tas te vissen, begon ik met koosnaampjes. Dus dat werd al snel: Lieffie, Guppie (in Utrecht dan hé) of Moppie.

Al zei ik vroeger ook nog wel eens, als ik een jongetje aan het verschonen was die nogal druk was: “Lig eens stil, Muppet”. Maar ik kreeg daar een keer commentaar op van een ouders die dacht dat ik hun kind raar of lelijk vond. Ik denk bij de Muppets aan Fozzie bear en andere leuke, lieve pluizige beesten, maar oké, er zijn mensen die dan meer aan Animal of Gonzo denken. En ja, die zijn lelijk! 

Oh, over lelijk gesproken. Ik kwam ooit een buitenlandse buurvrouw tegen met in de kinderwagen  haar luid krijsende baby. Ik keek er even in en zei lachend: “Zó, wat ben jij een schreeuwlelijk!” De moeder keek me verschrikt aan en zei: “Nee! Is niet lelijk!”

Tja, leg dat maar eens uit…

Maar ook in dit gezin ging ik over op een koosnaampje. De ouders kwamen uit Oost-Europa en we spraken Engels. Het meisje heeft een mooie naam, totaal niet moeilijk, maar zonder dat ik erbij nadenk noem ik haar toch steeds Moppie. Tijdens het verschonen en aankleden klets ik altijd tegen baby’s. Niet, wat ik ooit van een collega hoorde, om de baby door het benoemen wat je aan het doen bent, deze ‘zijn of haar grenzen te leren kennen’. Nee, gewoon omdat dat gezellig en fijn is! 

Maar hier zei ik dus regelmatig Moppie. Op een gegeven moment vroeg moeder wat ik toch bedoelde als ik ‘Moopie’ zei. Tja, wat betekent moppie…Ik legde uit dat dat een lief koosnaampje was.

De rest van de week hoorde ik de ouders regelmatig in hun taal tegen de baby praten, ik verstond er natuurlijk niets van behalve af en toe…dan hoorde ik er een ‘Moopie’ tussendoor.