(V)echtscheidingen

Laatst was ik bij een heel lief gezin waar naast het intense geluk van de nieuwe wereldburger ook verdriet was…

De vader had al een dochter uit een eerdere relatie en de moeder van het meisje had nogal moeite met het feit dat haar ex zijn geluk weer gevonden had.

Er werd dan ook van alles gedaan om de, door de rechtbank vastgestelde,  bezoekdagen te dwarsbomen. Dit tot groot verdriet van haar vader, zijn vriendin en het meisje zelf.
Ze was zó blij met haar broertje! Wilde hem alleen maar vasthouden, in bad doen, kusjes geven en knuffelen.
Zelfs met poepluiers verschonen wilde ze helpen, iets wat niet de favoriete bezigheid van broertjes of zusjes is!

Ik heb haar die week twee keer in het gezin gezien, de eerste keer een paar uurtjes omdat ze weer op tijd terug moest zijn voor iets wat haar moeder belangrijker vond. Het afscheid was hartverscheurend, ze wilde zó graag langer blijven…
De tweede keer was het iets langer. Tijdens het rustuurtje van de kraamvrouw gingen we koekjes bakken, iets waar de meeste kinderen gek op zijn ( ik ook, als ik niet de vervelende gewoonte heb om me steevast aan een bakplaat te verbranden).
Toen de kraamvrouw uit bed kwam en mijn tijd erop zat, nam zij mijn taak over. De volgende morgen vertelde ze me dat dochterlief haar precies uitlegde hoe dik het deeg moest zijn en hoe hard het vormpje in het deeg gedrukt moest worden, want dat had ze van de ‘dokter’ geleerd! Ik was de dokter…
Een paar dagen later kreeg ik nog wat foto’s toegestuurd, waarop ze haar babypop aan het verzorgen was met de dokterstas ernaast. Ze wil namelijk nu ook babydokter worden…

Ik hoop dat ze dat over vijftien jaar ook nog wil, want dat we nieuwe collega’s nodig hebben is een feit, maar hoop voor de nabije toekomst dat vader en zijn ex weer gewoon door één deur kunnen.

Want ik heb van dichtbij meegemaakt hoe het héél fout kan gaan, hoe een moeder alles maar dan ook alles uit de kast trok om onder de bezoekregeling voor haar kinderen uit te komen, waardoor de vader zijn kinderen nooit meer gezien heeft…

Ik snap dat het beëindigen van een relatie pijnlijk is, vooral met kinderen. Maar kinderen hebben het recht om beide ouders te zien en hoe moeilijk het ook is, ze hebben het recht om bij beide ouders gelukkig te zijn…Natuurlijk is het voor allebei de ouders lastig, ze zijn niet voor niets uit elkaar gegaan!

Maar een kind is nooit de oorzaak van een scheiding, en ooit is het kind uit liefde ontstaan! Gun ze de liefde voor beide ouders!

Ik hoop echt dat het hier goed komt, want dat gun ik ze zó!