Archibald

Jaren geleden kwam ik bij een gezin waar de tweede dochter geboren was. De oudste, inmiddels vier, vond het geweldig maar ook wel een beetje spannend. Vooral toen de mevrouw van het consultatiebureau kwam voor de hielprik. Haar zusje werd geprikt en moest erg huilen. Vaak is dat van schrik én het feit dat er iemand aan het beentje zit, maar grote zus ging mee huilen.  Na afloop werd er een pleistertje op het voetje gedaan en, heel lief bedoeld,  pakte de mevrouw van het consultatiebureau  een  Finding Nemo pleister uit haar koffertje en wilde deze aan de grote zus geven. Maar die dacht alleen maar: ‘ik krijg vast ook eerst een prik’ dus het huilen werd gillen en ze rende naar haar moeder. De mevrouw beteuterd met haar pleistertje laten staan…

Later die week bleek dat er meer dingen waren die zij eng vond. Vliegjes, muggen, spinnetjes…eigenlijk alles wat vloog en kroop.
Ik kwam nietsvermoedend beneden en ze was helemaal overstuur want er zat een spin op het plafond. Zonder er bij na te denken zei ik:”Ben jij bang voor die spin? Maar daar hoef je toch niet bang voor te zijn, dat is Archibald. Dat is mijn spin!”
Ze stopte met huilen en keek me verbaasd aan. Hoezo was dat mijn spin?
Ik vertelde haar dat dit mijn huisdier was en dat ik die speciaal voor haar had meegenomen zodat hij de vliegjes en muggen kon vangen waar ze zo bang voor was. De angst verdween en er kwam nieuwsgierigheid voor in de plaats. Ze wilde alles over Archibald weten. Ze wilde weten waarom hij zo heette, dus ik vertelde dat zijn moeder hem zo genoemd had, en of hij nog broertjes en zusjes had…
Ik ging helemaal los en vertelde dat hij, als er niemand bang voor vliegjes was,  hij gewoon in mijn auto bleef wachten tot ik weer klaar met werken was. Ze vond het geweldig (en ik ook) en bleef hem volgen, ze begon er zelfs tegen te praten.

Aan het einde van de dag wilde ik weggaan toen ze me terugliep. Ik was Archibald bijna vergeten…
Snel zei ik dat ik hem liever bij hen wilde laten die nacht, zodat hij nog meer vliegjes kon vangen, en dat ik hem morgenmiddag wel weer meenam. Ze vond het een goed idee en beloofde goed op hem te passen!

De volgende morgen kwam ik binnen terwijl vader net weg was om de oudste naar school te brengen, rijkelijk laat, maar dat was mijn schuld!
Toen ze die ochtend beneden kwam was de spin weg!!! Zij zou op hem passen en nu was hij weg! Ze ging overal zoeken en wilde niet eerder naar school totdat Archibald gevonden was want anders zou ik zo verdrietig zijn…

Ps
Heb ooit eens ergens gelezen dat als je iets eng vind je het een naam moet geven. Alhoewel ik, als ik iemand met een mes en een bivakmuts voor mij zou hebben deze nou niet minder eng ga vinden als ik hem Flipje noem…