Doe of je thuis bent

Collega’s herkennen dit vast. Je komt voor het eerst bij het gezin aan en op het moment dat iemand de deur open doet, zie je al: dit wordt een prima week! (Oké,  soms glipt er een iets minder leuk gezin door, maar ach, het kan niet altijd feest zijn)

Vaak na het aangeboden kopje koffie, of thee (in geval ik een Senseo zie staan) en het kennismakingsgesprekje, vraag ik om de rondleiding (persoonlijk ben ik al blij als ik het toilet en het koffiezetapparaat kan vinden).

Vaak als we in de keuken aankomen zeggen de meeste ouders:”Doe of je thuis bent, pak maar als je iets wil!” Heel lief natuurlijk maar dat doe ik nooit. Dat wil zeggen, koffie, thee of water wel, maar verder ga ik niet.

Ik had afgelopen jaar twee keer een leerling mee en bij de ene ging vader boodschappen doen en vroeg of hij iets voor ons voor de lunch mee kon nemen… Nou eet ik vrijwel altijd met het gezin mee maar als we met zijn tweeën zijn neem ik zelf brood mee want ik wil mensen ook niet op kosten jagen (al eet ik maar twee bammetjes, hoor), maar voor ik kon antwoorden zei mijn collega: “neem maar een doos eieren mee, dan bak ik een eitje”. Ik verschoot van kleur maar vader ging gewoon eieren halen.
De andere keer zaten we ’s middags aan de thee toen de ouders op bed lagen en kwam de leerling met een zakje chips aan. Dit bleek ze uit de voorraadkast gehaald te hebben. Beide keren reageerde de leerlingen met: “ze zeiden toch dat we mochten pakken wat we wilden?”

Mensen zeggen dat uit beleefdheid en bedoelen het misschien ook wel maar ik leg de leerlingen altijd uit dat we daar wat terughoudend in moeten zijn. Als voorbeeld leg ik altijd uit dat ik zelf heel sjacherijnig word als iemand mijn laatste stuk Tony Chocolonely chocolade opeet (niet dat dat bij mij kan hoor, ik zorg altijd dat er nooit iets overblijft!)

Toen ik bij dit gezin binnen kwam zag ik ook dat het goed zou komen, en ook hier mocht ik pakken wat ik wilde en moest doen of ik thuis was. Toen ik de tafel ging dekken en vroeg of ik een broodje mee mocht eten (ik vraag het wel altijd) reageerde ze verontwaardigd dat ik dat vroeg, want ik hoorde er toch bij!

Vanmorgen vroeg ik vader om even de stofzuiger voor mij boven te zetten want dan kon ik eindelijk boven gaan stofzuigen, dat was er de afgelopen dagen niet van gekomen. Vader reageerde quasi verontwaardigd waar ik dan zo druk mee was de afgelopen dagen…
“Met op de bank liggen Netflixen, ik mocht toch doen of ik thuis was?”

Echt, ik hou hiervan…