Oma komt een kopje thee doen en even van haar nieuwe kleinzoon genieten. De twee andere kinderen zijn ook thuis dus het is een drukke boel. Moeder komt net uit bed en is de baby aan het voeden terwijl ik een fruithapje aan het creëren ben (ja, ik ben niet van het fruit zó in een bakje dumpen, ik ben meer van de mooie bordjes. Tenzij ik er geen reactie op krijg, dán gaat het de volgende dag in een bakje!)
Oma leest in de tussentijd de twee andere kinderen voor en ik luister met een half oor mee. Geen idee wat voor boek het is, maar ineens hoor ik haar zeggen: “Wist je dat een moedereend maar tot twee kan tellen? Daarom heeft ze gelukkig niet veel verdriet wanneer er een paar van haar babyeendjes kwijtraken…”
Oma stopt even en zowel vader, moeder als ik kijken verbaast naar oma. Ja, het staat er echt!
Oma leest verder maar mijn gedachten dwalen af…buiten het feit dat ik het voor de tere kinderzieltjes best een heftig weetje vind vraag ik me meer af:Hoe hebben ze dat getest? En is het écht waar?
Ik hoop van wél want dan voel ik me een stuk minder schuldig over het feit dat ik een paar jaar terug op de oprit naar de A4 bij Schiphol een stuk of vijf eendjes heb overreden.
Ik zag mijn voorligger een vreemde uitwijk manoeuvre maken langs een rijtje eendjes. Ik had een achterligger en we reden al tegen de 100 km/u dus in een split second besloot ik ‘gewoon’ door te rijden. Met pijn in mijn hart en al ‘sorry, sorry, sorry’ zeggend keek ik in mijn achteruitkijkspiegel…
Maar nu ik weet dat moedereenden hun kuikens niet missen ben ik blij dat ik dit zo gedaan heb, want ik weet zeker dat áls er een vader met kinderen achter mij gereden zou hebben die door mijn uitwijken zouden zijn verongelukt, dat die moeder haar kinderen wél zou missen!
Laat een reactie achter