Embargo

“Kom eens, ik moet je wat vertellen…” Zo kwam de vader van het lieve jongetje waar ik aan het kramen was, naar me toe. Moeder lag te slapen, maar omdat het een klein en gehorig huisje was stonden we in de keuken te fluisteren. 

Hij had zaterdag morgen een afspraak bij een juwelier om samen met de goudsmid een trouwring te ontwerpen. Op zich geen probleem, hij had de smoes al klaar,  ware het niet dat hun zoontje had besloten  tweeëneenhalve week eerder geboren te worden, waardoor de smoes ook in het water viel…In een opwelling had hij die ochtend maar tegen zijn vriendin gezegd dat hij op zaterdagmorgen aangifte ging doen.

Dus toen ik hem vertelde de dat in het weekend niet kon, hadden we er wéér een probleem bij. Omdat de kans groot was dat ze er achter zou komen dat het aangifteloket op zaterdag dicht zou zijn verzonnen we dat de gemeente Haarlem, omdat het zo druk was met baby’s, voorlopig ook op zaterdag open zou zijn. En omdat het tijdelijk is,  het nog niet op de geboortebewijzen die de ouders na de bevalling van de verloskundige krijgen met daarop de voor de gemeente belangrijke gegevens, aangegeven staat. 

Pff, opgelost! 

Maar ik voorzag weer het volgende probleem. Wat als moeder de geboorteakte wil zien? Dat is toch altijd weer een klein feestje, de geboorteakte en het cadeautje van de gemeente!

Na even nadenken besloten we dat er die zaterdag een computerstoring zou zijn en dat hij maandagmorgen terug zou moeten komen (de afspraak die er al stond) en hij dan de geboorteakte zou meekrijgen. 

Zo geschiedde…op zaterdagmorgen half tien vertrok vader naar ‘de gemeente’. 

Anderhalf uur later was hij weer thuis,  kwam de trap op en liep hun slaapkamer in.

Ik stond ondertussen in de babykamer de gewassen babykleertjes op te ruimen. 

Moeder vroeg hoe het gegaan was en of het allemaal gelukt was. Nadat hij heel teleurgesteld  had geantwoord met het: “Nee, er was een computerstoring dus ik moet maandagochtend weer terugkomen”  ging hij vrolijk verder met vertellen hoe gezellig en leuk het was op het gemeentehuis, en dat er nog meer, zichtbaar vermoeide nieuwe vaders zaten te wachten… ik stond in de babykamer mijn lachen in te houden. 

Toen hij die maandag terugkwam van het echte aangeven moest ik me inhouden om niet te vragen of al die vermoeide vaders er ook weer zaten! 

Op dinsdag kwam de verloskundige langs en vroeg of de hielprik al gedaan was. Toen we zeiden dat die nog niet geweest was, vroeg ze wanneer er aangifte gedaan was. Vader en moeder zeiden gelijker tijd: “maandag/ zaterdag”. De verloskundige keek verbaast en zei : “zaterdag? Dat kan niet”. Toen was het moeders beurt om verbaast te kijken. 

Vader begon er bijna van te stotteren dus ik zei maar snel, dat wat we moeder ook verteld hadden, het tijdelijk op zaterdagmorgen kon. De verloskundige reageerde enthousiast en zei dat ze dat super handig vond en dat ze dat bij de komende gezinnen zou doorgeven… 

Oké, volgend probleem! 

Ik schreef snel een briefje met daarop kort de uitleg dat het een smoesje was en liet deze lezen toen ze in de keuken haar handen aan het wassen was. Ze knikte, dus hopelijk begreep ze mijn uitleg  en zo niet wil ik bij deze mijn verontschuldigen aanbieden aan de vaders die op zaterdagmorgen tevergeefs aan de deur van het gemeentehuis hebben staan duwen!

Ps

De column heet Embargo omdat de ring, waar ik het ontwerp vast van heb mogen zien en die heel mooi wordt,  nog niet klaar is en het huwelijksaanzoek pas in december gaat plaatsvinden. 

Ps 2

Ik kreeg zojuist een foto dat ze “ja” gezegd heeft! Ik wens ze dan ook alle geluk van de wereld, maar dat hebben ze ook al met hun zoontje…