Enige weken nadat ik dit gezin had afgesloten kreeg ik een berichtje. De vader had een bedtijdverhaaltje geschreven om over een tijdje aan zijn zoon William voor te lezen, met mij in de hoofdrol! Ik vond het té leuk om niet te delen!
De Kraamheks
Er was eens een oudere mevrouw, zij was heel klein, 1 meter 50, ze had grijs haar en ze werd de kraamheks genoemd. Zij had een bezemsteel, eentje waarop zij kon vliegen, het nieuwste model, een Mitsubishi bezemsteel. Elke dag vloog zij rond op zoek naar ooievaars. Dat zijn hele grote vogels die soms baby’s verwikkeld in een doek in hun snavel naar hun nieuwe papa en mama brengen.
Wanneer zij een ooievaar zag met een baby, dan ging zij de ooievaar volgen om te kijken waar de ooievaar de baby naar toe bracht. Als de baby dan bij het huis van zijn nieuwe ouders is aangekomen en de blije ouders namen hun baby in ontvangst dan glipte de kraamheks naar binnen in het huis.
Zij bleef dan acht dagen in het huis van de ouders om ervoor te zorgen dat de baby wel genoeg te eten kreeg en dat zijn billetjes schoon werden gemaakt als hij had gepoept. Maar waarom werd ze dan de kraamheks genoemd? Een heks is toch heel eng? Er zijn veel mensen die verhalen vertellen over heksen die heel gemeen zijn en die baby’s en kinderen bang willen maken.
Mama en papa leerde de kraamheks elke dag beter kennen. In de ochtend maakte zij voor papa en mama een lekker ontbijtje. Dat hadden mama en papa wel nodig, want kleine William had de hele nacht honger. Mama moest dan kleine William melk geven zodat hij goed kon groeien. De melk zorgde er alleen voor dat jij, kleine William, af en toe pijn had van jouw maagje en daardoor moest huilen. De kraamheks vertelde verhalen aan mama over andere baby’s en mama’s zodat mama wist hoe zij goed voor kleine William kon zorgen en hoe zij jou melk kon geven. Mama vond het namelijk in het begin best moeilijk allemaal. Ook vertelde zij verhalen aan papa hoe hij kleine William het beste kon schoonmaken als jouw luier weer vol zat en hoe hij kleine William kon troosten als jij last had van jouw maagje en je moest huilen.
Maar, als jouw opa en oma, ooms en tantes, vrienden en kennissen op bezoek kwamen omdat ze graag kleine William wilden zien en jou vasthouden dan foeterde de kraamheks “Was je handen, als je kleine William aanraakt!” en “Je bent nu wel lang genoeg gebleven! Kleine William, mama en papa moeten uitrusten!”. Waardoor de mensen die op bezoek waren gekomen dachten “Waarom moet ik nu weg? Ik wilde nog veel langer blijven zodat ik kleine William langer kon vasthouden! Wat een heks!”. Mama en papa waren erg blij dat de kraamheks dit deed. Want ze waren erg moe en hoefden nu niet zelf te vragen of de mensen die op bezoek kwamen weer naar huis konden gaan. En kleine William had slaap nodig zodat je goed kon groeien.
De kraamheks vond het niet zo leuk dat zij als een heks werd gezien door andere mensen maar zij wist ook dat dit het beste was voor kleine William, mama en papa en dat vond zij het allerbelangrijkste. Elke dag leerde mama en papa door de kraamheks hoe zij kleine William goed konden verzorgen zodat jij een gezonde baby zou blijven. Ze vonden de kraamheks heel erg lief en waren blij dat zij in ons huis kwam wonen en dat ze zoveel aan het helpen was. Ze maakte het huis schoon, zij waste de kleren en ze was heel lief voor onze lieve kat Jeff. Elke dag nam zij snoepjes mee voor hem en gaf zij hem een aai over de bol. Als mama en papa een dutje aan het doen waren in de middag dan pakte de kraamheks kleine William op uit jouw wieg en aaide over jouw ruggetje en dan fluisterde ze in jouw oor allemaal lieve woordjes.
Aan het eind van de acht dagen van de kraamheks konden mama en papa steeds beter voor kleine William zorgen en zag de kraamheks dat haar werk er op zat. Zij kon op haar bezemsteel weer zoeken naar een ooievaar met een nieuwe baby die naar zijn of haar nieuwe ouders werd gebracht. Dan kon zij weer in het huis van deze ouders naar binnen glippen om daar weer acht dagen te helpen.
Op de laatste dag had papa en mama een kadootje voor de kraamheks gekocht, omdat zij zo blij waren met haar hulp. De kraamheks vond ons huisje op de Lindenlaan altijd zo lekker ruiken, dus mama en papa hadden lekkere geurtjes voor haar gekocht. Ook oma kwam een kadootje brengen, een mooi bosje bloemen. De kraamheks was zo verrast door deze kado’s. Mensen vonden haar altijd maar een heks en waren niet zo lief tegen haar. De kraamheks was zo blij dat ze moest huilen van geluk. De kraamheks liep voor een laatste keer naar kleine William toe en gaf jou een stevige kus op jouw wang.
Mama en papa hebben sindsdien nooit meer de kraamheks gezien, maar heel af en toe, als zij door een straat lopen horen ze iemand in de verte foeteren: “Was je handen als je de baby aanraakt!” en “Ga naar huis, want je bent al veel te lang gebleven!”.
Einde
7-10-‘2
Laat een reactie achter