smurfenijs

Oma komt uit Wales en verteld dat ze altijd naar een speciale slager gaan die echte, lekkere Engelse bacon verkoopt.

Het oudste zoontje van 5 is net uit school en zit zijn broodje te eten. Het is een heerlijk, vrolijk, druk en vooral slim mannetje.

Het gesprek gaat langzaam verder naar paardenvlees. Ik woonde vroeger in Utrecht vlakbij een paardeslager en ben gek op paardenbiefstuk en paardenworst. Nou is over paardenworst praten met iemand uit de U.K, wat toch bekend staat als een paardenland bij uitstek, best tricky.  Het enige wat ze daar met paarden doen is er op zitten.
Ik zei dat volgens mij de meeste paarden niet speciaal voor de slacht gefokt worden en dat die misschien wel gewoon uit zichzelf zijn doodgegaan (ja, weet ik veel, dit klinkt in ieder geval vriendelijker)

Als zoonlief zijn broodje op heeft krijgt hij van oma een bakje ijs.
Hij laat het mij zien en zegt dat het smurfenijs is. Ik reageer heel gespeeld verschrikt en zeg dat het toch zielig is dat ze van smurfen ijs maken!
Hij kijkt me lang aan en zegt: ” Ja, me ze zijn wel gewoon uit zichzelf dood gegaan, hoor!”