Bij elk gezin waar ik kom vraag ik altijd wat voor werk zij doen. Dit onder het mom van: ik ben niet nieuwsgierig maar ik weet graag alles!
De kraamvrouw is net van baan veranderd om meer vaste werktijden te krijgen maar geeft aan haar oude collega’s erg te missen.
We komen natuurlijk op mijn kraambureau te spreken en ik vertel dat dit het beste kraambureau is waar ik in mijn 22 jaar in de kraamzorg, ooit gewerkt heb.
Ik vertel hoe het bij de ‘grote jongens’ gaat en hoe het bij ons is. Bij ons heb je wel een personeelsnummer, maar je bent geen nummer. Wij hebben geen teamleiders of managers, nee, wij hebben een paar goeie meiden op de planning zitten die ons met raad en daad bij kunnen staan. En we hebben een werkgeefster die, als we daar behoefte aan hebben, kunnen bellen om even een bakkie koffie mee te doen.
Natuurlijk hebben wij óók slecht betaalde wachtdiensten, en is er bij ons ook wel eens wat, maar dat wij een klein en overzichtelijk team zijn, met collega’s die elkaar allemaal kennen, dat maakt een hoop goed.
Óók wij worden door de gezinnen beoordeeld met evaluatieformulieren, iets waar elke collega een hekel aan heeft, want wij kunnen daar nooit een weerwoord op geven. Maar gelukkig hebben wij wel een werkgeefster die het voor ons relativeert als we haar weer eens boos of teleurgesteld bellen wanneer een gezin weer eens heeft aangegeven dat de pedaalemmer in de badkamer niet elke dag geleegd werd of andere onzinnige, niet belangrijke dingen. Haar reactie is dan steevast:”Joh, gooi het over je schouder!”
Het is een verademing om een werkgever te hebben die achter je staat, en ik kan het weten!
Bij mijn vorige kraambureau moest ik eens naar een gezin met een 2e kindje. Het oudste kind was ongeveer 8 jaar en meervoudig gehandicapt. Zij zou die week naar de dagopvang gaan maar ze was ziek dus moest thuis blijven. Oma was in huis om voor haar te zorgen maar was door haar rug gegaan dus kon niet bijspringen. Moeder had een probleemloze bevalling gehad dus kon prima zelf voor haar baby zorgen dus mocht ik me over de oudste ontfermen.
Ik moest haar uit bed tillen en ik zag gelijk dat mij dat nooit ging lukken. Vader lag nog in bed dus moeder ging hem, redelijk pissig, uit bed halen. Hij zette zijn dochter in de rolstoel en reed haar naar de eettafel. Vervolgens moest ik haar haar medicijnen geven. Daarna haar ontbijt geven en aankleden. Ik besloot de confrontatie aan te gaan en tegen de moeder te zeggen dat ik dat niet kon doen, sowieso omdat we niet bevoegd zijn om medicijnen toe te dienen (mogen niet eens paracetamol adviseren) en omdat het verzorgen van een 8-jarige meervoudig gehandicapt kind iets heel anders is dan het verzorgen van een baby…
Omdat de verzorging van de baby niet nodig was, en ik het oudste kind niet ‘wilde’ helpen, stuurde moeder mij met emmer en een fles chloor de badkamer in, dan kon ik wel gaan schoonmaken. De sfeer had inmiddels een dieptepunt bereikt dus heb ik kantoor maar gebeld en om een vervanger gevraagd.
Toen ik eenmaal op kantoor mijn verhaal deed bij een van de teamleiders kreeg ik te horen dat ik het netjes afgehandeld had.
Helaas moest ik een paar weken later nogmaals op kantoor komen, dit keer bij mijn eigen teamleider en mijn werkgeefster. Het kraamgezin had inmiddels de evaluatie ingestuurd. Dus weer deed ik mijn verhaal. Het ‘je hebt het goed afgehandeld’ had inmiddels plaatsgemaakt voor boosheid. Ik had dit zo nooit mogen doen, want de klant moet kosten wat kost tevreden zijn! Het feit dat ik met mijn 1,50 dat meisje nooit uit bed had kunnen tillen, en dat wij een baby niet eens vitamines D en K mogen geven deed er even niet meer toe, nee, de klant moest tevreden zijn…
Toen zei mijn werkgeefster iets wat ik voor de rest van mijn leven niet zal vergeten…Ze zei letterlijk:” Wat ben jij hard, echt, wat ben jij hard!”
Dit heeft mij zoveel gedaan, daar ben ik echt een tijdje ziek van geweest, want iedereen die mij kent weet dat ik echt alles voor ‘mijn’ gezinnen doe en als er één ding is wat ik niet ben, is het hard!
Dus als mensen vragen of ik blij met mijn werk ben, zeg ik: “Ja, ik heb een prachtig beroep, maar dat komt zéker ook door mijn kraambureau, House of Care”!
Laat een reactie achter