Als ik ’s morgens bij mijn nieuwe gezinnetje aankomt liggen moeder en kind heerlijk te genieten in bed. De baby was ’s nachts thuis geboren en de collega van de partuspool had doorgegeven dat het een vlotte bevalling was. Zo vlot dat zij, toen ze binnenkwam, gelijk alles van de bevalling kon opruimen. Want de baby en de placenta waren al geboren.
Of zoals ik altijd zei als we te laat waren: de baby deed zelf open!
Maar ze had een ‘klein’ detail niet in de overdracht vermeld, en daar kwam ik pas later achter, toen we het over de bevalling hadden…
Toen begin van de nacht de weeën begonnen kwam de verloskundige langs om te kijken hoever ze was. De ontsluiting was pas 3 van de 10 centimeter dus tijd genoeg om nog even thuis af te wachten voor ze naar het ziekenhuis zouden gaan.
Een uurtje later werden de weeën heftiger en werd de verloskundige nogmaals gebeld. Deze adviseerde om maar even onder de douche de weeën op te vangen en dan zou zij er ook zo aankomen.
De weeën werden alleen maar erger en wegpuffen lukte niet meer. Vader droogde haar snel af om haar naar de slaapkamer te begeleiden waar vóór het bed de vliezen braken.
Eenmaal op bed ging het zo snel dat ze al wisten dat de verloskundige het nooit zou halen, want het hoofdje was al te zien. Vader bedacht zich geen moment en nam de rol van vroedvrouw op zich. Hij wist nog van zijn eerste zoon dat een baby er met zijn achterhoofd naar boven uitkomt en dat deze dan een ‘spildraai’ maakt zodat hij met zijn gezicht naar boven draait. Hij begeleidde hem in de spildraai en hielp hem geboren te worden. Ze slaakten beide een zucht van verlichting toen hij na een paar seconden begon te huilen, wat voor hen als een paar minuten voelden.
Na tien minuten met zijn drieën een beetje verdwaasd op bed te hebben gezeten, ging de bel. De verloskundige dacht dat hij een grapje maakte toen hij zei dat de baby er al was.
Achteraf kun je je afvragen wat er anders had moeten gaan…was het een inschattingsfout van de verloskundige? Hadden ze zelf niet duidelijk genoeg aangegeven dat het echt menes was? We zullen het nooit weten en het doet er ook niet meer toe, het is allemaal goed gegaan.
En zoals wij ook bij de bijscholing ‘Acute verloskunde’ elke keer weer leren: als het zó snel gaat, gaat het bijna altijd goed.
En hier dus ook.
En je hebt voor de rest van je leven een sterk verhaal op verjaardagen!
Leave a Reply