Ik heb het er wel eens eerder over gehad, de impact van een nieuw broertje of zusje. Je bent al die tijd prinsje/prinsesje Nooitgenoeg geweest en nu is er een indringer die bij mama op schoot ligt, dáár waar jij altijd zat…
Ik vind de vergelijking van How 2 Talk 2 Kids echt briljant: Stel je voor dat je partner tegen je zegt: “Schat, ik hou zo vreselijk veel van je, ik neem er nog een vrouw bij!” Zo moet dat voor een kind voelen. Nou is dat op dat moment natuurlijk niet leuk, maar mijn nuchtere ik zegt dan ook dat ze daar maar aan moeten wennen. Anders zouden alle ouders maar één kind hebben omdat het zo zielig is voor de oudste. En ik zeg er ook altijd bij dat ze er geen trauma aan overhouden.. En trouwens, achteraf is zo’n broertje of zusje meestal best wel leuk en handig!
Dat het een impact heeft komen de ouders altijd wel achter. Was je nét zindelijk of van de speen af, ineens plas je weer in je broek, pakt de speen van de baby af of wil niet meer zonder speen slapen.Ook visite waar jij voorheen alle aandacht van kreeg, staat nu steeds boven die box te zeggen hoe leuk die nieuwe indringer is. Soms krijgt zelfs alleen de baby een cadeautje waar jij, als oudste dan vanaf moet blijven…De baby mag bij mama en papa in bed, of op de kamer slapen en jij niet. Als jij naar bed moet is de baby nog wakker…
En dan…dan wordt het soms even te veel…
Zo was ik bij een lief gezin waar een dochter was geboren. Het oudere broertje van 2,5 vond het geweldig. Het was nog steeds coronatijd dus er was, naast de opa’s en oma’s, nog geen bezoek geweest. Ook werd regelmatig de baby even in de box gelegd om hem aandacht te geven en ook het kinderdagverblijf ging gewoon door om hem zoveel mogelijk in zijn ritme en regelmaat te houden. Iets waar kinderen het gewoon het beste op doen!
We zaten te lunchen en bij de tweede boterham mocht hij er chocolade vlokken op. Zijn moeder besmeerde zijn boterham en deed er wat vlokken op waarna hij hem zelf dubbel klapte. Tijdens het doorsnijden kwam er een scheur in waardoor de vlokken eruit vielen.
Ondertussen ging het gesprek gewoon verder maar ik zag uit mijn ooghoek dat hij verstarde. Zijn onderlip begon te trillen en zijn ogen werden groter en vochtig.Zonder geluid te maken biggelde er twee hele dikke tranen over zijn wangen.
Opeens was hij zó ongelooflijk verdrietig omdat zijn boterham kapot was.
Toen zijn moeder vroeg wat er aan de hand was ging het trillende lipje over in hartverscheurend gehuil en was hij ontroostbaar. Gelukkig kan ik altijd uit ervaring zeggen dat het erbij hoort én dat het overgaat!
Laat een reactie achter