Emmy McPhee

Mijn gezin deze week is Engels/Nederlands.
Moeder is gewoon Nederlands en dat scheelt al een hoop, want eerlijk is eerlijk, ik kan me goed redden in het Engels, maar medische termen, daar ben ik minder in.
Al kan vader wel redelijk veel verstaan en kan hij het ook wel spreken, het meeste gaat toch tweetalig.
Als hij naar het kruidvat moet (die om de hoek zit, dus hij heeft elke dag een uitstapje) voor kraamverband, maakt hij daar een foto van omdat dat voor hem handiger zoeken is.
Toen de borstvoeding lekker op gang kwam was het tijd om zoogcompressen te halen. Omdat deze nog niet in huis waren ging hij deze even Googlen. Hij kwam naar boven met een verbaast gezicht en hij liet zijn mobiel zien. In plaats van een foto van een zoogcompres, zag ik een foto van een compressor. Nodeloos te zeggen dat het eerste kind was…

Moeder was niet zonder kleerscheuren uit de bevalling gekomen en had best last van de wat gezwollen hechting. Advies is altijd om op een harde stoel te zitten. De keus was óf een bamboe keukenstoel (wat eerlijk gezegd ook zonder hechtingen niet echt lekker zit) óf toch de zachte bank. Nu had ik al eerder een paar houten borrelplanken op het aanrecht zien staan dus heb ik de grootste op de bank gelegt. Hij  was zo groot dat daar best een volwassen persoon op kon zitten, en dan was er nog ruimte voor wat plakjes worst en een bakje olijven. Ik weet een ding zeker, dit gezin zal nooit meer zonder te lachen de borrelplank gebruiken als ze gasten hebben!

De baby, een lekker moppie, had wat moeite met het dag/nacht ritme, zoals alle baby’s en omdat we het eerder die week over die White Noise geluiden hadden gehad, had moeder dat die nacht ook geprobeerd. Helaas werd zij gillend gek van het geluid, kreeg visioenen dat ze weer in de baarmoeder zat en deed geen oog dicht,  terwijl zowel vader als baby binnen no time in slaap vielen.

In de loop van de week zei vader regelmatig Nanny McPhee tegen mij en op een  gegeven  moment vroeg ik toch eens wáárom hij dat deed. Bij Nanny McPhee denk ik toch aan die dikke mopneus,  grote dikke moedervlek en die uitstekende voortand…
Ik heb genoeg zelfreflectie dat ik heus wel weet dat ik de voorrondes van de Miss World verkiezing nooit ga halen maar zó erg is het toch ook niet?
Hij begon te lachen en zei dat hij dat zó niet bedoelde, maar dat Nanny McPhee altijd dáár verschijnt, waar chaos heerst, en daarna de rust weer terug brengt!

De rest van de week was ik Emmy McPhee