Deze week ben ik aan het kramen bij een ontzettend leuk stel waarvan de kraamvrouw Engelse is. Ik kan me vrij goed redden in het Engels dus dat is al een voordeel, en moeder, die pas twee jaar in Nederland is, probeert de taal ook goed te leren.
Volgens mij was haar eerst geleerde woordje, het woord ‘gezellig’ want deze gebruikt ze regelmatig. Of het nu over de bevalling ging… “When they told me to push, it was gezellig”. Of de eerste keer dat ze na de bevalling ontlasting had… “Oh it was zó gezellig!”
Dat het een gezellig gezin was kwam ik al snel achter. Ik heb in mijn 21 jaar ervaring vele soorten gezinnen meegemaakt. En ik denk dat elke kraamverzorgende kan beamen dat wij een soort van kameleon zijn. Wil het gezin de placenta opeten, joh, leef je uit. Mij hoef je het niet aan te bieden maar wat jij wil.
Willen mensen rust, ik pas me aan (ja echt, ik kan ook rustig zijn!)
Als ik bij mensen kom die een andere politieke mening hebben, ik hou me er buiten, ik ben Zwitserland.
Over het algemeen ben ik redelijk mijzelf in elk gezin. Maar in dit gezin was zoveel humor dat ik er soms gewoon dingen uitflapte. Moeder had maar een paar hechtingen en had daar weinig last van, waardoor ze ook wat meer deed dan goed voor haar was. Ook de verloskundige had haar al geadviseerd wat rustiger aan te doen en wat meer te rusten maar dat hielp niet. Ik zeg vaak dat ik ductape in mijn auto heb liggen maar in dit geval hadden we het net over de hechtingen, dus ik zei:” als je niet rustiger aan doet, zetten we er een paar extra bij!”
Zoals eerder die week, de verloskundige kwam langs en moeder vertelde haar dat haar man als baby heel lelijk was. Het album kwam uit de kast en wij concludeerde samen dat dat helemaal niet zo was. Hij was Hollands welvaren, dat wel, maar niet lelijk. Toen vader later binnenkwam zeiden we allebei dat hij echt geen lelijke baby was. Ik vroeg moeder of zij ook babyfoto’s van haarzelf had, maar die had zij niet…Voor ik er over nadacht zei ik:” misschien is daar een reden voor!”
Of de volgende morgen…Moeder heeft heerlijk ‘uitgeslapen’ en wordt rond een uurtje of tien wakker. Haar man is mij vóór en vraagt haar wat ze wil eten. Hij heeft gisteren in de Engelse winkel een potje Marmite gekocht dus ze wil graag toast met marmite… En, zegt ze, hij mag het naakt met een vlinderdas om, komen serveren. We schieten alle drie in de lach en ik stel voor om dat vanmiddag te doen, als ik weg ben. Inmiddels is de baby ook wakker geworden voor haar flesje en terwijl ik haar luier verschoon praat ik tegen haar en zeg: “Goedemorgen lieverd, ja papa gaat je flesje halen hoor!” Ik buig naar haar toe en zeg:”Wat zeg je? Nee hoor , wees maar niet bang, papa houdt zijn broek aan!”
Na het ontbijt verteld ze dat ze wat meer last van de stuwing heeft en dat de hechtingen ook wat trekken. Ik wil iets vertellen over de roze wolk, waar de meeste kraamvrouwen over het algemeen niet direct na de bevalling op zitten maar weet niet meer precies hoe ze dat in Engeland noemen. Weet dat het iets van een ‘cloud’ met een nummer is dus ik zeg iets over cloud 11… ze begint te lachen en zegt dat het cloud 9 moet zijn. Waarop ik zeg dat op cloud 11 de kraamvrouwen met pijnlijke hechtingen en borsten zitten!
‘S middags gaan de ouders even lekker bijslapen en zit ik met de baby beneden, deze column te schrijven. Na 1,5 uur komt vader naar beneden en zet een stoel naast de box en gaat verliefd naar zijn dochter zitten kijken.
Hij draait zich om en vraagt of alle baby’s zo rustig en tevreden zijn. Nee, dat verschilt per baby. Hij kijkt nog eens naar zijn dochter en zegt:” ze ligt alleen maar te slapen…We hadden net zo goed een schildpad kunnen nemen…”
Laat een reactie achter