Iedereen kan borstvoeding geven

Dit las ‘mijn’ kraamvrouw overal toen ze twee jaar eerder zwanger was van de eerste. Dus zou haar kind borstvoeding krijgen, want: je geeft je kind toch het beste van het beste! Want ook dit lees en hoor je overal, dat je je kind toch het beste van het beste (lees: borstvoeding) gunt!
Dus toen dochterlief geboren werd was het niet meer dan logisch dat zij de borst zou krijgen. De eerste dagen verliepen zoals verwacht, de moedermelk moest natuurlijk nog goed op gang komen maar aangezien er vóór de bevalling al melk geconstateerd was, had iedereen er de volste vertrouwen in. Toen de stuwing uitbleef en de baby niet ging groeien werd er een kolf in huis gehaald. De eerste sessies leverde niet veel op maar ook dát is niet abnormaal. Toen de hoeveelheid na een aantal dagen nog niet echt opliep werd er een kolfschema gemaakt. Er werd borstvoedingsthee in huis gehaald,  een lactatiekundige geraadpleegd,  Domperidon via de huisarts laten voorschrijven…niets hielp. Het feit dat de baby steeds na een paar keer zuigen steeds losliet (wat deels door een te kort tongriempje kwam, dat later geklieft werd) hielp ook niet echt mee. Dit alles maakte haar zó verdrietig, want: iedereen kan toch borstvoeding geven! En waarom zij niet, en wat deed ze verkeerd?
Dus ze ging door…

Het proberen aan te leggen, kolven (heel vaak) en het bijvoeden, het was een hele opgave en zelfs na een borstontsteking  ging ze moedig door want: ik wil een goede moeder zijn! Haar tepels waren inmiddels door het vele (niet goed kunnen) aanhappen en veelvuldig kolven zó pijnlijk dat alleen de gedachte aan voeden/kolven al een pijnscheut veroorzaakte.
En tóch ging ze door…

Zelfs toen ze twee abcessen in beide borsten kreeg en er tot drie keer toe met een holle naald werd geprobeerd de ontsteking weg te zuigen. Toen ze uiteindelijk onder narcose operatief verwijderd werden, moesten de wonden open blijven want ze moesten, wegens infectiegevaar, van binnenuit genezen. Drie keer daags werden de gaasjes die in de wond zaten, vervangen en eenmaal thuis moest ze de wonden zelf drie keer per dag schoonspoelen onder de douche. Wat allemaal ontzettend pijnlijk was en ze heel wat tranen gelaten heeft.
En nóg ging ze door…

Uiteindelijk stopte ze na negen maanden met kolven! In al die tijd kolfde ze nooit wat haar dochter nodig had, de productie bleef laag en werd met kunstvoeding aangevuld.

En inmiddels ligt dochter twee in de wieg naast haar bed.
Ik had van de planning al gehoord dat de borstvoeding bij de oudste niet goed gegaan was dus toen ik bij binnenkomst het hele uitgebreide verhaal hoorde viel mijn mond open van verbazing! 
Wat mij het ergste schokte was de vreselijke en pijnlijke dingen die deze moeder had doorstaan, maar waar ik héél verdrietig van werd was dat zij zichzelf bij het eerste kind geen goede moeder voelde omdat zij haar kind geen of onvoldoende borstvoeding kon geven!
Omdat iedereen borstvoeding kan geven en zij niet…

Gelukkig heeft dochter twee geen kort tongriempje en pakt ze de tepel wél goed. Door het vele kolven in het verleden waren de tepels zo gehard dat aanleggen dit keer totaal pijnloos was. Dat de productie dit keer ook weer laag zou zijn, daar heeft ze rekening mee gehouden. Dus de weg die ze anderhalf jaar geleden nam, die gaat ze niet meer nemen. Kolven, prima, maar niet meer obsessief. En als er daarna nog een beetje kunstvoeding bij moet, prima. Zo kan ze van beide kinderen genieten!

En geen goede moeder??? Ik heb nu de oudste dochter een paar dagen meegemaakt en kan eerlijk zeggen dat ik zelden zo’n sociaal, lief, vrolijk (en natuurlijk ook een beetje ondeugend) kind heb meegemaakt, en om dat zo te krijgen moet je echt wel een goede moeder zijn!

Iedereen kan borstvoeding geven! Nee, absoluut niet!
Maar iedereen kan een goede moeder zijn want eerlijk is eerlijk: wat is het aller belangrijkste wat een kind nodig heeft?
Liefde, héél véél liefde! En dat kunnen deze ouders als de beste: liefde geven!