Sfinxen

Na bij gezinnen te zijn geweest met allerlei verschillende soorten honden, van Duitse Dog tot Chihuahua en alles ertussen in, slangen, gifkikkers, leguanen, ratten en andere (in mijn ogen) enge beesten, kwam ik bij een gezin met een paar sfinxen,  naaktkatten.
Hoewel ik een echt katten mens ben, en alle rassen wel eens langs heb zien komen was het mijn eerste ontmoeting met dit ras.
En om eerlijk te zijn, ik moest hier toch even aan wennen.

Als Harry Potter fan legde ik direct de link met Dobby, de huis-elf. Want eerlijk is eerlijk,  mooi kun je ze niet noemen.
Het waren echt wel lieve beesten hoor, maar het voelde toch steeds alsof ik een vetplant stond te aaien.

Later die week stond ik de was op te vouwen  en op stapeltjes mama, papa en baby te leggen. Zoals ik vaker zie bij een eerste kind, had ook deze baby meer kledingstukken dan alle Kardashian’s bij elkaar.
Er zaten wel wat apartere kleertjes bij maar ik dacht nog: wie ben ik, prima als zij het mooi vinden…
Ook sommige truitjes vond ik nogal raar, de armsgaten zaten zo vreemd. Dacht eerst nog dat ze in de was gekrompen waren…

Tot er een kat langs me liep, toen viel langzaam het kwartje! Eerder vertelde vader mij dat naaktkatten het wel eens koud hebben en dan een pakje aan krijgen. De vreemde rompertje en truitjes met rare openingen vóór, waren geen ‘aparte’ babykleertjes,  maar waren voor die katten!

Ik haalde de kattenkleding tussen de babykleding uit, want ik zag in mijn gedachte vader al, midden in de nacht met een slaperig hoofd, zijn kind in een kattentruitje wurmen…