Uitgeest

Uitgeest

Een tijdje terug was ik bij een kraamgezin waar de aanvraag van de kraamzorg misgegaan was. Ze waren bij een verloskundige praktijk die ook de kraamzorg zou leveren maar omdat ze in maand 8 van de zwangerschap verhuist waren,  buiten de regio van de verloskundigepraktijk, viel ook de kraamzorg weg.

Ze hadden sinds hun verhuizing al diverse kraambureaus gebeld maar kregen steeds te horen dat ze te laat waren…

Die nacht waren ze in het ziekenhuis bevallen van hun eerste kindje en was moeder, sinds ze thuiskwamen weer verschillende kraambureaus aan het afbellen. De nieuwe verloskundige stelde uiteindelijk mijn kraambureau voor, ook al lag deze buiten de regio. Na wat gepuzzel door onze planners werd ik gebeld met de vraag of ik er naar toe wilde. “Het ligt nét buiten onze regio maar qua kilometers is het niet meer dan dat je gewend bent”  werd er gezegd.
Topografisch ben ik nooit echt goed geweest, maar toen ze mij het verschil tussen  Uitgeest en Uithoorn hadden uitgelegd, ging ik akkoord.

De ouders waren dolgelukkig dat het überhaupt nog gelukt was om een kraamverzorgende te krijgen en dat merkte ik ook toen ik binnenkwam. Ik had nog niets gedaan of gezegt en ze zeiden al dat ze zó blij met me waren. Ik knipoogde en zei dat ze dát nog maar even af moesten wachten. Maar ik had allang gezien dat dat wel goed zou komen, dat zie ik vaak al bij het eerste oogcontact bij de deur!

De bevalling was supersnel gegaan waardoor de baby, een mooi pittig meisje, erg misselijk was. Ze bleef haar voeding er maar uitgooien.
Natuurlijk waren de ouders erg bezorgd en bang dat er iets mis was , en ik probeerde hen gerust te stellen maar was ook blij dat de verloskundige het óók nog een keer vertelde en dat deed met: “de bevalling was voor haar een rit in een achtbaan! Heb jij wel eens met een volle maag in een achtbaan gezeten?” Persoonlijk had deze vergelijking voor mij niet gehoeven want ik zag gelijk mijn buurjongen weer,  in de tijd dat ik met een groep studenten in één huis in Utrecht woonde,  en we een avondje met zijn allen naar de piekenkermis gingen,  zijn complete, eerder die avond gegeten, Chinese  rijsttafel eruit gooien!
Dank voor dit beeld…

Ook ruim ná 48 uur bleef de baby haar voeding teruggeven en na van fles gewisseld te hebben, besloten we ook van voeding te wisselen. Vader ging op pad en kwam terug met andere voeding en een pak water. Natuurlijk is kraanwater hier in Nederland ook perfect schoon maar prima als er iets anders geprobeerd wordt.
Maar ik had al snel door dat het hier in dit gezin alles of niets was!

Het spugen werd wat minder maar hield nog niet op.
Die dag ervoor hadden we het er over dat er vaak een hoop onnodige dingen aangeschaft worden bij een eerste kind,  zoals een  babyvoedingsapparaat, die afgepast water en poeder op de de juiste temperatuur en in de juiste hoeveelheid, na een druk op de knop, in een flesje giet. Zelfs nog vaak met een app te besturen ook (ik zie dan weer een baby voor me, die in zijn wieg op zijn mobiel een flesje voeding laat maken).

Afijn, de volgende morgen kwam ik binnen en zag gelijk zo’n apparaat staan. Ik denk dat mijn gezicht boekdelen sprak want moeder begon hard te lachen en zei dat ze tegen haar man had gezegd, toen hij die dag ervoor met dat apparaat binnenkwam: ” ben benieuwd naar haar reactie morgenochtend, als ze binnenkomt”.
En die was als verwacht.
(Maar eerlijk is eerlijk, na het geprobeerd te hebben, en het goed ingelezen ‘verkooppraatje’ van vader aangehoord te hebben, was ik toch óm, het was toch wel een handig ding.)

Naast het koffiezet apparaat,  de waterkoker, de babyvoedingmaker en de theemaker zat ook dit huis weer met gadget aan elkaar vast. De lichtknopjes waren niet als zodanig te herkennen. Daar kwam ik achter toen ik naar het toilet wilde. Vader riep dat het lichtknopje in de gang zat. Ik zag wel een zwart plaatje tegen de muur maar herkende daar geen lichtknopje in. Het bleek een touchscreen lichtknopje te zijn hij legde uit hoe het werkt. Druk je op de ene kant, gaat die lamp aan, druk je op de andere kant, dan gaat de andere aan…Ik zei nog dat wij dat in mijn tijd, 1815, niet hadden. Waarop hij reageerde met:”We hebben ook kaarsen hoor…”

En het werd verder nog een heel gezellige week!
Toen de verloskundige aan het einde van de week het anticonceptie praatje deed, stelde ik nog voor deze over te slaan want ik wil hier over een maandje of 10, 11 zó weer terug!

Tenzij ze wel naar Uitgeest verhuizen, dan!

Deel bericht

Laat een reactie achter

Uw e-mailadres zal niet worden gepubliceerd.